Het keuzerecht van werkgevers om bestaande leeftijdsafhankelijke premieregelingen te handhaven is niet absoluut

Voor werkgevers die een eigen leeftijdsafhankelijke premieregeling hebben, heeft de wetgever overgangsrecht in de Wet Toekomst Pensioenen opgenomen. In deze bijdrage wordt de juridische context van het keuzerecht om bestaande premieregelingen te handhaven besproken.

1. Inleiding

Met de Wet Toekomst Pensioenen (Wtp) zijn de regels in de Pensioenwet (Pw) voor onder meer de premie-uitkeringsovereenkomst (premieregeling) die wordt uitgevoerd door een premiepensioeninstelling of een verzekeraar gewijzigd.2 Die wet bepaalt dat de pensioenpremie niet meer leeftijdsafhankelijk, maar leeftijdsonafhankelijk (vlak) moet zijn.3 Dat betekent kortgezegd dat voor iedere werknemer een vast percentage van de pensioengrondslag wordt gehanteerd (dus onafhankelijk van zijn of haar leeftijd).4

De wetgever heeft voor huidige premieregelingen overgangsrecht geïntroduceerd. Er is een wettelijke grondslag in de Pw opgenomen om die regelingen te ...

Verder in dit artikel:

1. Inleiding

2. Eenzijdig wijzigen van de pensioenovereenkomst (scenario (2))

3. Wet gelijke behandeling op grond van leeftijd bij de arbeid

4. Is handhaving van de huidige premieregeling objectief gerechtvaardigd? (scenario (1))

4.1. Is het doel legitiem?

4.1.1. Brengt het Shell-oordeel van het College van de Rechten van de Mens nog een aanknopingspunt voor vaststelling van het legitieme doel?

4.2. Is het handhaven van de huidige premieregeling een geschikt middel?

4.3. Is het handhaven van de huidige premieregeling een noodzakelijk middel?

4.3.1. Is de compensatieregeling geschikt om het nadeel voor werknemers te voorkomen?

4.3.2. Is handhaving van de huidige premieregeling noodzakelijk om disproportioneel nadeel voor werkgevers te voorkomen?

4.3.3. Leeftijdscategorie 18 jaar - 40 jaar

4.3.4. Leeftijdscategorie > 54 jaar

4.3.5. Leeftijdscategorie 40 jaar – 54 jaar

4.3.6. Speelt duur van het leeftijdsonderscheid een rol?

4.3.7. Brengt het Shell-oordeel van het College nog een aanknopingspunt voor objectieve rechtvaardiging?

5. Conclusie