Sluiting van bedrijfsruimte op grond van de Wet Damocles en de buitengerechtelijke ontbinding van de huurovereenkomst

Met enige regelmaat komen in het nieuws berichten voorbij over drugslaboratoria en/of drugshandel in of vanuit woningen of bedrijfsruimten,2 waarbij vaak enorme schade wordt veroorzaakt aan het betreffende pand en omliggende panden. De Wet Damocles biedt de burgemeester de bevoegdheid om panden voor een bepaalde periode te sluiten indien er sprake is van een overtreding van de Opiumwet. Huurrechtelijk gezien geeft dat de verhuurder op grond van art. 7:231 lid 2 BW het recht de huurovereenkomst buitengerechtelijk te ontbinden. De ratio daarvan is dat de verhuurder daarmee zijn schade kan beperken. Aangezien de duur van de sluiting van het pand vaak langer duurt dan het effectueren van de buitengerechtelijke ontbinding (en het zo nodig voeren van een kort geding tot ontruiming), wordt dit doel in de praktijk vaak maar in beperkte mate gehaald. Dit terwijl een verhuurder als gevolg van een sluiting van zijn pand op grond van de Opiumwet geconfronteerd wordt met flinke schadeposten...

Verder in dit artikel:

1. Sluiting door de burgemeester op grond van art. 13b Opiumwet

1.1. Achtergrond van artikel 13b Opiumwet

1.2. Toepassing van art. 13b Opiumwet

1.3. Eisen aan een besluit tot sluiting

1.4. Nieuwe invulling overtredersbegrip

1.5. Maatregelen die een eigenaar/verhuurder kan treffen

2. Huurrechtelijke gevolgen van een sluiting op grond van art. 13b Opiumwet

2.1. Buitengerechtelijke ontbinding huurovereenkomst

2.2. Ontruiming

2.3. Schade

3. Voorkomen is beter dan genezen