Negatieve boedel: art. 57 lid 3 Fw niet van toepassing?
mr. J. Wind*
Het bodem(voor)recht van de fiscus blijft een doorn in het oog van met name financiers met een stil pandrecht op de zogenaamde bodemzaken. Een nieuwe poging om de gevolgen van het bodemvoorrecht te vermijden is te lezen in de beschikking van de voorzieningenrechter Amsterdam van 23 mei 2014.1 Hieronder zal eerst de casus, voor zover van belang, worden weergegeven, waarna op twee onderwerpen nader zal worden ingegaan. Casus: Kash Holding B.V. (hierna: Kash) heeft de
Artikel kopen € 79,00 excl. BTW
In plaats van abonneren kunt u dit artikel ook afzonderlijk kopen.
haar in eigendom toebehorende machines stil verpand aan ABN Amro Leasing N.V. (hierna AAL). Kash gaat failliet. De machines worden te gelde gemaakt door de curator mr. Van Brink, die de opbrengst onder zich houdt. De opbrengst van de machines is lager dan de door de fiscus in het faillissement van Kash ingediende vorderingen, waaraan het bodemvoorrecht is verbonden.2 De curator beroept zich ten behoeve van de fiscus op het bepaalde in art. 57 lid 3 Fw. Er is sprake van een negatieve boedel: de algemene faillissementskosten zijn hoger dan het actief, inclusief de opbrengst van de machines. AAL is van oordeel dat de curator de opbrengst aan haar had moeten afdragen, omdat die opbrengst slechts zal worden aangewend ter dekking van de boedelschulden en niets daarvan aan de fiscus zal toekomen. De fiscus heeft in dat geval geen belang bij de opeising door de curator en de curator heeft ´dus ook´ geen belang om namens de fiscus een beroep te doen op het bepaalde in art. 57 lid 3 Fw, aldus AAL. AAL heeft dat onder meer onderbouwd door te verwijzen naar het arrest van de Hoge Raad van 26 juni 1998, NJ 1998, 745 (Aerts q.q./ABN AMRO Bank). De curator stelt dat hij, zoals te doen gebruikelijk, alle activa te gelde heeft gemaakt en verplicht was een beroep te doen op het bepaalde in art. 57 lid 3 Fw. De voorzieningenrechter oordeelt, samengevat, dat uit het hierboven genoemde arrest geen aanwijzing is te vinden of de curator al dan niet tot opeising ex art. 57 lid 3 Fw moet overgaan en voorshands moet worden geoordeeld dat de curator ‘… overeenkomstig de in de faillissementspraktijk alom gangbare en ook door de Hoge Raad geaccepteerde werkwijze …’ heeft gehandeld. Kortom, het betoog van AAL wordt verworpen.
UÂ heeft op dit moment geen toegang tot de volledige inhoud van dit product. U kunt alleen de inleiding en hoofdstukindeling lezen.
Wanneer u volledige toegang wenst tot alle informatie kunt u zich abonneren of inloggen als abonnee.
