Elektriciteitsnetwerken op zee onder STROOM
mr. J.C.W. Gazendam, H.K. Müller LL.M en prof. mr. dr. M.M. Roggenkamp1
Nederland bevindt zich in een energietransitie. Het doel is om tegen 2050 een volledig duurzame energiehuishouding te hebben.2 Om deze energietransitie te kunnen laten slagen is het noodzakelijk om gebruik te maken van alle beschikbare methoden om elektriciteit op te wekken uit duurzame bronnen. Een van die methoden is windenergie op zee. Hoewel Nederland reeds in 1997 is begonnen met een onderzoek naar windenergie op zee3 is een grootschalige aanleg van windparken op zee nog
Artikel kopen € 79,00 excl. BTW
In plaats van abonneren kunt u dit artikel ook afzonderlijk kopen.
altijd niet gestart. In Europees verband loopt Nederland zelfs achter op andere lidstaten.4 Het in 2013 gesloten Energieakkoord beoogt een nieuwe impuls te geven aan de ontwikkeling van windenergie op zee.5 Het doel is om de komende jaren 3.450 MW aan nieuwe opwekcapaciteit op zee aan te besteden.6 Het aanbesteden en ontwikkelen van windparken op zee is slechts een deel van het verhaal. De windparken moeten ook op het landelijke elektriciteitsnet worden aangesloten. De vraag wie er verantwoordelijk is voor het aanleggen van deze kabel en hoe deze kabel gekwalificeerd dient te worden, kan op verschillende manieren beantwoord worden zoals hierna nog zal blijken. In Nederland is tot op heden de windparkontwikkelaar tevens verantwoordelijk voor het aanleggen van deze kabel. Reden is dat alleen de bepaling in de Elektriciteitswet 1998 die betrekking hebben op de elektriciteitsproductie in 2003 van toepassing zijn verklaard op de exclusieve economische zone.7 Met de invoering van een nieuw wettelijk regime voor het aanwijzen van gebieden en het vergunnen van windparken op zee8, is de wetgever ook voornemens om TenneT, als beheerder van het landelijk hoogspanningsnet, verantwoordelijk te maken voor het aanleggen van de kabel die het windpark op zee zal verbinden met het landelijk hoogspanningsnet. Hiertoe is op 8 mei 2015 een wetsvoorstel (hierna: het Wetsvoorstel) naar de Tweede Kamer gezonden9 en hiermee wordt tegemoet gekomen aan een belofte uit 2010 dat een wetsvoorstel zou worden uitgewerkt om TenneT de elektrische aansluiting van windparken op zee te laten uitvoeren.10 Dit wetsvoorstel zal in deze bijdrage nader onderzocht worden waarbij gekeken zal worden naar de mogelijke gevolgen van dit wetsvoorstel voor de ontwikkeling van offshore windenergie. Ter beantwoording van deze vraag zal eerst de problematiek en het bestaande juridische kader voor het aansluiten van windparken op zee met het landelijke hoogspanningsnet op hoofdlijnen worden besproken (§ 2). Vervolgens behandelen wij de redenen waarom TenneT verantwoordelijk gemaakt zal worden voor het aansluiten van windparken op zee (§ 3). Daarna beschouwen wij de relevante bepalingen uit het wetsvoorstel (§ 4). Daarbij zullen wij ingaan op de wijze waarop het investeringsplan, op grond waarvan de kabel van het windpark naar het land zal worden aangelegd, tot stand komt. Er bestaan meerdere manieren om de verbinding tussen een offshore windpark en het net op land te reguleren. In Duitsland, Denemarken en het Verenigd Koninkrijk is er ook al ervaring opgedaan met het aansluiten van windparken. Daarom zullen wij ook kijken naar de regimes die aldaar van kracht zijn (§ 5). Tot slot zullen wij enige kritische kanttekeningen plaatsen bij het voorgestelde regime (§ 6).
U heeft op dit moment geen toegang tot de volledige inhoud van dit product. U kunt alleen de inleiding en hoofdstukindeling lezen.
Wanneer u volledige toegang wenst tot alle informatie kunt u zich abonneren of inloggen als abonnee.
