Actualiteiten en signaleringen
Prof. mr. dr. M.M. Roggenkamp en mr. A.C. Paulusma
Rapporten en overige publicaties
Algemene Rekenkamer
CO2-beleid kan beter
Op 1 november 2007 is het rapport
Europees handelssysteem voor CO2-
emissierechten van de Algemene Rekenkamer.
De Algemene Rekenkamer
doet hierin verslag van haar onderzoek
naar hoe in Nederland het systeem
wordt toegepast dat de EU hanteert om
de uitstoot van CO2 te verminderen.
Zij concludeert dat hoewel Nederland
het Europese systeem voor CO2-emissiehandel
op hoofdlijnen goed heeft
ingevoerd, er toch risico’s te signaleren
zijn.
Artikel kopen € 79,00 excl. BTW
In plaats van abonneren kunt u dit artikel ook afzonderlijk kopen.
Uit het rapport blijkt dat de regering
bij de vaststelling van de totale hoeveelheid
CO2-emissierechten en de verdeling
daarvan vooral heeft gelet op de
belangen en de concurrentiepositie van
de deelnemende bedrijven, en minder
op de Nederlandse Kyoto-doelstelling.
De beperking van CO2-uitstoot door
Nederland is daardoor lager dan mogelijk.
Met de totale hoeveelheid CO2-
emissierechten die het kabinet aanvankelijk
voor de periode 2008-2012 ter
beschikking wilde stellen, werden de
deelnemende Nederlandse bedrijven
weinig beperkingen aan CO2-uitstoot
opgelegd. Nederland liep daardoor volgens
de Algemene Rekenkamer een niet
te verwaarlozen risico de Kyoto-doelstelling
te missen. Dit risico is sterk
afgenomen door het besluit van de
Europese Commissie in januari 2007,
dat Nederland de voorgestelde totale
hoeveelheid beschikbare CO2-emissierechten
voor 2008-2012 met 5% moet
verlagen.
De Algemene Rekenkamer concludeert
bovendien dat de verdeling van CO2-
emissierechten in 2007 niet transparant
verlopen. Emissierechten zijn verdeeld
op basis van informatie die deels niet
publiek toegankelijk is, ook niet voor
de Algemene Rekenkamer. Ook stelt
de Algemene Rekenkamer vast dat het
bestaande Nederlandse beleid voor
duurzame energie als gevolg van de
invoering van het Europese emissiehandelssysteem
minder effectief is geworden
in het verlagen van de CO2-uitstoot.
Het gaat dan bijvoorbeeld om de
regeling ‘Milieukwaliteit Elektriciteitsproductie’
(MEP), op grond waarvan
producenten van groene stroom in aanmerking
kwamen voor subsidie, en om
de Energie Investeringsaftrekregeling
(EIA). Bekeken had moeten worden
wat de kosten en baten van dit nationale
beleid zouden zijn na de invoering
van het CO2-emissiehandelssysteem in
2005. Dat is tot dusver niet gebeurd.
De Algemene Rekenkamer merkt op
dat er op dit moment geen reden is om
te stellen dat de gegevens van de Nederlandse
bedrijven over hun feitelijke
CO2-emissies niet voldoende betrouwbaar
zijn. Wel komen onderdelen van
het monitoring-, toezicht- en verificatiesysteem
voor verbetering in aanmerking.
In het rapport worden verder aanbevelingen
gedaan aan het Kabinet. Het
Kabinet zou bij de discussie in Brussel
over de aanpassing van het emissiehandelssysteem
moeten pleiten voor meer
harmonisatie bij de vaststelling van de
hoeveelheid emissierechten voor de lidstaten,
en voor een eenvoudiger en
transparanter verdeling van emissierechten,
bijvoorbeeld door meer emissierechten
te veilen.
Verder zou het Kabinet voor elk instrument
van het duurzame-energiebeleid
de kosten/batenverhouding opnieuw
moeten bekijken, en op basis daarvan
de inzet van ieder instrument moeten
heroverwegen. Zie www.rekenkamer.
nl.
U heeft op dit moment geen toegang tot de volledige inhoud van dit product. U kunt alleen de inleiding en hoofdstukindeling lezen.
Wanneer u volledige toegang wenst tot alle informatie kunt u zich abonneren of inloggen als abonnee.
