Verkeersborden op de daken van gebouwen en gashouders

In de tweede helft van de twintigste eeuw kwam de commerciële luchtvaart op. En toen al voorzag men dat de maatschappelijke implicaties daarvan groot zouden zijn. Om het toenemend luchtvaartverkeer in goede banen te leiden werd door de ANWB – de organisatie die indertijd verantwoordelijk was voor de bewegwijzering in Nederland – het voorstel gedaan om wegwijzers en verkeersborden te schilderen op de daken van gebouwen en gashouders. Anders zouden, dacht men, vliegtuigen kunnen verdwalen en zouden er ongelukken kunnen gebeuren.

In hun boekje over Big Data gebruiken Sander Klous en Nart Wielaard het voorstel van de ANWB als voorbeeld om te laten zien dat regulering van nieuwe technologische en maatschappelijke ontwikkelingen bepaald niet gemakkelijk is. Hun boekje gaat over Big Data maar het voorbeeld heeft evengoed betekenis voor internet en internetrecht.

Allerlei rechtsgeleerden, onze arme wetgever en zo af en toe een rechter, allemaal zijn ze heel druk bezig om juridische oplossingen te bedenken voor wat wordt gezien als internetproblemen. Denk aan de discussies over trackingcookies, het downloadverbod, het recht om te worden vergeten en misschien ook wel netneutraliteit. Over twintig of dertig jaar weten we welke van deze juridische oplossingen in dezelfde categorie past als het voorstel om verkeersborden af te beelden op de daken van gebouwen en gashouders. We gaan het zien.