Een gelijk speelveld na Brexit: staatssteuncontrole

Ook al is er nog veel onzekerheid over de uiteindelijke vorm, men mag er gerust van uitgaan dat de toekomstige betrekkingen tussen de Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk zullen voorzien in een bepaald systeem voor het toezicht op staatssteun. Bepalingen over overheidssubsidies en soortgelijke maatregelen vormen immers in toenemende mate een belangrijk onderdeel van handelsovereenkomsten. Zo schetste de Amerikaanse minister van Financiën onlangs de contouren van (potentiële) toekomstige vrijhandelsovereenkomsten nog als volgt: ‘we’re ready to sign a free trade agreement with no tariffs, no non-tariff barriers and no subsidies. It has to be all three.’2

Dat het pleidooi voor een bepaalde discipline op het gebruik van subsidies tamelijk breed aanvaard is, betekent niet dat alle (voorgestelde) regelingen voor de controle op subsidies qua aard en reikwijdte vergelijkbaar zijn. Er bestaan aanzienlijke verschillen tussen bv. ...

Verder in dit artikel:

1. Inleiding

2. EU-staatssteuncontrole: uniek in de wereld

3. De argumenten voor een EU-VK-staatssteuncontrole ‘systeem’

3.1. De diepgang van de handelsbetrekkingen tussen de EU en de VS

3.2. De mate waarin handelspartners (zullen) subsidiëren

4. Staatssteuntoezicht na Brexit

4.1. Een ‘common rulebook’: logica en grenzen van het idee

4.2. Modellen voor de handhaving van de staatssteunregels

4.3. Nationale handhaving: het witboek van het Verenigd Koninkrijk

4.4. Nationale handhaving met aanvullende waarborgen

4.5. Vooruitzichten: Na het terugtrekkingsakkoord

5. Conclusie