Afvang, transport en -opslag van CO2. Een analyse van de keten.
prof.mr.dr. M.M. Roggenkamp
Op 25 juni 2009 is Richtlijn 2009/31/EG inzake de geologische opslag van kooldioxide in werking getreden.1 De richtlijn maakt deel uit van het zogeheten EU klimaat- en energiepakket2 en is één van de instrumenten om de uitstoot van broeikasgassen te beperken. De geologische opslag van CO2 is een belangrijk onderdeel van een breder juridisch kader dat bestaat uit drie afzonderlijke fasen in een keten bestaande uit CO2- afvang, -transport en – opslag of wel carbon
Artikel kopen € 79,00 excl. BTW
In plaats van abonneren kunt u dit artikel ook afzonderlijk kopen.
capture and storage (hierna: CCS). Het betreft een aantal technologieën waarbij CO2 vóór of nà het verbrandings-proces in industriële installaties en elektriciteitscentrales wordt afgevangen en getransporteerd naar een geschikte ondergrondse formatie om aldaar permanent te worden opgeslagen.
Bij het opstellen van de richtlijn heeft de Commissie er bewust voor gekozen om de verschillende onderdelen van de CCS-keten apart te benaderen en waar mogelijk aansluiting te zoeken bij bestaande EU regelgeving voor activiteiten met een vergelijkbaar risico.3 Omdat alleen de afvang- en de transportactiviteiten ondergebracht konden worden onder bestaande regelgeving voor activiteiten met vergelijkbare risico’s (zoals bijv. het transport van aardgas), heeft de Commissie besloten alleen de risico’s te reguleren die gepaard gaan met de opslag van CO2.4 De richtlijn biedt dus een apart reguleringskader voor het laatste gedeelte van de CCS-keten en amendeert, waar nodig, bestaande regelgeving ter zake de andere twee delen van de keten.5 De CCS-richtlijn vormt dus geen eigenstandig reguleringskader voor de gehele CCS-keten.
De richtlijn moest uiterlijk op 25 juni 2011 in nationale wetgeving zijn omgezet.6 De Nederlandse regering heeft er voor gekozen de richtlijn zo veel mogelijk één op één te implementeren om de implementatiedeadline te kunnen halen. Nederland heeft deze deadline net niet gehaald want de implementatie vond uiteindelijk pas plaats in september 2011. Bovendien worden door het kiezen voor deze wijze van implementatie niet direct alle vraagstukken oplost die samenhangen met CCS. Enkele vraagstukken, waaronder het mogelijke hergebruik van geabandonneerde installatie en lange termijn aansprakelijkheid, zullen later in een apart wetgevingstraject worden behandeld.7
De richtlijn reguleert dus hoofdzakelijk de geologische opslag van CO2. Nederland heeft er voor gekozen om de richtlijn om te zetten door middel van een aanpassing van de Mijnbouwwet. De Mijnbouwwet bevat immers al een regime ten behoeve van de opslag van stoffen. De wijze waarop de richtlijn in de Mijnbouwwet is omgezet, wordt hierna beschreven.8 Dit artikel streeft er naar een overzicht te bieden van de CCS-keten als geheel.
U heeft op dit moment geen toegang tot de volledige inhoud van dit product. U kunt alleen de inleiding en hoofdstukindeling lezen.
Wanneer u volledige toegang wenst tot alle informatie kunt u zich abonneren of inloggen als abonnee.
