De interne besluitvorming van het Openbaar Ministerie in gevoelige zaken en hoge transacties: een geschikte procedure?

Met name in het bijzonder strafrecht worden strafrechtelijke vervolgingen vaak getransigeerd. ‘Hoge’ en ‘bijzondere’ transacties2 kunnen rekenen op veel aandacht. Niet alleen van professionals in het strafrecht maar van de samenleving in het algemeen. Ze leiden ook tot discussie, bijvoorbeeld over de wenselijkheid van hoge transacties en de voor- en nadelen van een rechterlijke toetsing.3 Minder aandacht is er geweest voor hoe het Openbaar Ministerie (hierna: OM) tot een besluit tot transactie komt, welke afwegingen daarbij een rol spelen en hoe dit intern is geregeld. Dit artikel beoogt meer inzicht te geven in de werkwijze en procedures van het OM in bijzondere zaken en bij het aangaan van hoge (en/of) bijzondere transacties. Achtereenvolgens wordt in dit artikel de bevoegdheidsverdeling binnen het OM besproken (par. 3), hoe het OM met ‘gevoelige’ zaken omgaat (par. 4) en wat de werkwijze en procedure is bij hoge of bijzondere transacties (5). Afsluiten...

Verder in dit artikel:

1. Inleiding

2. Bronnen en verantwoording

3. Bevoegdheidsverdeling binnen het Openbaar Ministerie

3.1. Organisatiestructuur en ministeriële verantwoordelijkheid

3.2. Primaat van vervolging ligt bij de officier van justitie

3.3. Parkethoofd, college van PG’s en minister kunnen ‘overrulen’

3.4. Vastlegging van bijzondere aanwijzingen

3.5. College van PG’s en minister moet geïnformeerd worden

3.6. Informeren, overleggen en bijzondere aanwijzing

4. Gevoelige zaken

4.1. Wat is een gevoelige zaak

4.2. Wat gebeurt er in een gevoelige zaak

5. Bijzondere en/of hoge transacties

5.1. Procedure op basis van de aanwijzing

5.2. De procedure nader ingevuld

6. Een geschikte procedure?

6.1. Inleiding

6.2. In hoeverre is invloed van bovenaf wenselijk?

6.3. Escape van informeel overleg

6.4. Informeel overleg buiten het strafdossier

6.5. Zeer gevoelige zaken worden niet vastgelegd

7. Conclusie