Het afhaalpunt: de juridische (on)mogelijkheden huurrechtelijk en planologisch nader beschouwd
mr. L.W.M van Dam - van den Broek, mr. E.E.S. Groothedde en mr. E.M. Jooren*
De detailhandel verandert in rap tempo. Economische stagnatie, demografische transities (vergrijzing en ontgroening) en het ontstaan van een verdringingsmarkt (er is meer aanbod van winkelruimte dan vraag) hebben effect op de winkelstructuur in Nederland.[1] Steeds meer winkelgebieden kampen met leegstand.[2] Dit wordt versterkt door de toenemende invloed van het internet op de detailhandel. De handel via internet nam de afgelopen jaren sterk toe. In het eerste kwartaal van 2014 is de omzet van internetwinkels volgens de
Artikel kopen € 79,00 excl. BTW
In plaats van abonneren kunt u dit artikel ook afzonderlijk kopen.
voorlopige cijfers van het CBS met 9.9% gestegen ten opzichte van het eerste kwartaal van 2013.[3] Door verbeterde technieken en een toename van het aantal consumenten dat met internet is opgegroeid, is de verwachting dat het marktaandeel van internet in 2020 10 tot 15% van de totale detailhandel zal bedragen.[4] Er vindt een verschuiving plaats van offline naar online. Dat biedt kansen. In de praktijk is te zien dat de ontwikkeling van internet leidt tot nieuwe ruimtelijke verschijningsvormen van detailhandel. Het afhaalpunt is een recent voorbeeld van een dergelijk nieuwe winkelvorm en een direct uitvloeisel van het internet. Een afhaalpunt is een locatie waar consumenten vooraf via internet bestelde producten kunnen ophalen. Op 1 november 2012 opende Albert Heijn zijn eerste solitair gelegen afhaalpunt in Heemstede.[5] Inmiddels zijn er verschillende initiatieven ontplooid en heeft het afhaalpunt diverse verschijningsvormen. Zo zijn er afhaalpunten met en afhaalpunten zonder personeel, vindt betaling vooraf online plaats via de webshop of achteraf bij het afhaalpunt en zijn de afhaalpunten solitair gelegen of in c.q. aan een winkel.Dit nieuwe fenomeen zorgt voor een huurrechtelijk kwalificatievraagstuk. Het is immers niet direct duidelijk of een afhaalpunt kwalificeert als 290-bedrijfsruimte. Een exploitant van een afhaalpunt heeft er veelal wel belang bij dat hij de bescherming van afdeling 7.4.6 BW geniet en dat het afhaalpunt aldus kwalificeert als 290-bedrijfsruimte. Indien het afhaalpunt echter bestuursrechtelijk wordt gekwalificeerd als detailhandel dan wordt een exploitant beperkt in zijn vestigingsmogelijkheden. Op een bedrijventerrein is detailhandel in de regel immers niet zonder meer toegestaan. Dat kan tot het wonderlijke resultaat leiden dat een exploitant er goed aan doet om te betogen dat het afhaalpunt vanuit planologisch oogpunt geen detailhandelsfunctie heeft, doch naar de maatstaven van het huurrecht als detailhandel dient te worden beschouwd. In dit artikel wordt aan de hand van de parlementaire geschiedenis van het huurrecht en de jurisprudentie nader ingegaan op de kenmerken van 290-bedrijfsruimte in relatie tot het afhaalpunt. Tevens zal worden beschouwd welke bestuursrechtelijke kwalificatie aan een afhaalpunt wordt toegekend en in hoeverre de vestiging van een afhaalpunt op een bedrijventerrein planologisch gezien mogelijk is.
U heeft op dit moment geen toegang tot de volledige inhoud van dit product. U kunt alleen de inleiding en hoofdstukindeling lezen.
Wanneer u volledige toegang wenst tot alle informatie kunt u zich abonneren of inloggen als abonnee.
Verder in dit artikel:
2. Het afhaalpunt
Pakketautomaat
Pick-up-point
Pick-up-point met verkoop
3. Kwalificatie
Inleiding
Gebouwde onroerende zaak
Contractuele bestemming
Kleinhandelsbedrijf, afhaal- of besteldienst
Plaatsgebondenheid
Een voor het publiek toegankelijk lokaal voor rechtstreekse levering van roerende zaken of diensten
Tussenconclusie
4. Het planologische vraagstuk rond afhaalpunten[63]
Inleiding
Detailhandel
Afhaalpunten op bedrijventerreinen
Afwijken van het bestemmingsplan
Tussenconclusie
5. Conclusie
