Het energieprestatiecertificaat voor een gebouw naar Nederlands en Duits recht - De berekeningsmethode, inzet van deskundige en sanctionering met elkaar vergeleken

De Europese Unie hecht veel waarde aan energiebesparing om zo de uitstoot van CO² te beperken. Eén van de manieren om dit te bereiken is de verduurzaming van gebouwen.2 Om deze verduurzaming te stimuleren is het energieprestatiecertificaat -in de volksmond energielabel- ingesteld. Bij de waarde van het energieprestatiecertificaat op de woningmarkt worden vraagtekens gezet. In oktober 2018 heeft het consumentenprogramma Radar aandacht besteed aan het energieprestatiecertificaat onder het thema: Verkeerd energielabel voor je huis: wie is verantwoordelijk?3 Onder meer naar aanleiding hiervan heeft de Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijkrelaties toegezegd het energieprestatiecertificaat te willen verbeteren.4 Dat lijkt ook hard nodig te zijn omdat berichten circuleren dat het aanvraagsysteem van het certificaat niet zou deugen, professionals in de markt het certificaat niet serieus zouden nemen en er problemen zijn met de sanctionering.5 De vrees...

Verder in dit artikel:

1. Inleiding

2. De inhoud van het energieprestatiecertificaat

2.1. Het certificaat volgens de Richtlijn energieprestatie van gebouwen

2.2. Het certificaat naar Nederlands recht

2.3. Het certificaat naar Duits recht

3. Het energieprestatiecertificaat en de inzet van een deskundige

3.1. Randvoorwaarden uit de Richtlijn energieprestatie gebouwen

3.2. De inzet van de deskundige naar Nederlands recht

3.3. De inzet van de deskundige naar Duits recht

4. Sancties op het niet verstrekken van een certificaat of op het verstrekken van een onjuist certificaat

4.1. Kader van sancties volgens de Richtlijn energieprestatie van gebouwen

4.2. Nederlandse sancties bij een schending

4.3. Duitse sancties bij een schending

5. Conclusie