Het Mobile Services-arrest: waar Hoge Raad en wetgever uiteengaan of juist samenkomen?

Er was al veel discussie over in de literatuur en daarom was het van groot belang dat de Hoge Raad in het Mobile Services-arrest (2021) meer duidelijkheid schiep over de wijze waarop bestuurders het causaliteitsvermoeden (dat kennelijk onbehoorlijk bestuur een belangrijke faillissementsoorzaak is) uit artikel 2:138/248 lid 2 BW kunnen ontzenuwen.2 Een aangesproken bestuurder kan slagen in zijn ontzenuwing door aannemelijk te maken dat andere feiten of omstandigheden dan de onbehoorlijke taakvervulling een belangrijke faillissementsoorzaak zijn geweest. In Mobile Services oordeelt de Hoge Raad dat niet alleen van buiten komende oorzaken hiervoor aangevoerd kunnen worden, maar "ook handelen of nalaten van een of meer bestuurders dat op zichzelf beschouwd geen onbehoorlijke taakvervulling oplevert (…)".3 Over hoe dit oordeel zich verhoudt tot het onweerlegbare rechtsvermoeden uit voornoemd wetsartikel – dat kennelijk onbehoorlijk bestuur4 ("K...