Levering van Liquified Natural Gas volgens the European Federation of Energy Traders. Een analyse van de gebruikte leveringsmodaliteit
mr. D.M. van de Linde*
Liquified Natural Gas (hierna: LNG) is gas dat tengevolge van koeling vloeibaar wordt. Het volume van het gas wordt hierdoor 600 keer gereduceerd, waardoor dit gas efficiënt over zee vervoerd kan worden. Wanneer het schip met het LNG aan boord haar bestemming heeft bereikt, wordt het gas door een importterminal opgewarmd totdat het gasvormig is en opgeslagen. In deze vorm is het gas geschikt voor distributie en transmissie via het pijpleidingennetwerk. Ten gevolge van het
Artikel kopen € 79,00 excl. BTW
In plaats van abonneren kunt u dit artikel ook afzonderlijk kopen.
feit dat het gas vervoerd kan worden, zijn regio’s niet langer afhankelijk van ‘eigen’ gasvelden, de hieraan verbonden pijpleidingen en de hiermee samenhangende kosten, maar kunnen zij hun gas wereldwijd kopen.
De European Federation of Energy Traders (hierna: EFET) stelt vast dat LNG als energiebron een steeds relevanter plaats gaat innemen in Europa. Zij meent: ‘LNG is of increasing importance for the European gas supply.’ Tevens constateert EFET dat er ondanks de groeiende handel in LNG geen: ‘(..) industry wide standard, balanced and robust agreement for LNG spot transactions’1 bestaat. EFET meent dat zij in een dergelijk overeenkomst heeft voorzien middels de publicatie van een overeenkomst naar Engels recht, genaamd de: ‘Master DES LNG Sale and Purchase Agreement’ (hierna: LNG MA) in juni 2010. Al eerder voorzag de EFET haar leden al van raamovereenkomsten voor de koop en verkoop van elektriciteit en gas. De achtergrond van het uitgeven van raamovereenkomsten door EFET is gelegen in het doel dat zij zichzelf gesteld heeft, bestaande uit het uitdragen en faciliteren van `European energy trading in open, transparent, sustainable and liquid wholesale markets, unhindered by national borders or other undue obstacles.’2
Op Europees niveau is dit de eerste raamovereenkomst, oftwel masteragreement, die de koop en verkoop van LNG regelt. De verschillende ondernemingen die zich vanuit hun eigen bedrijfsvoering met LNG handel bezig houden, beschikken vanzelfsprekend over eigen overeenkomsten ten behoeve van hun koop en verkoop. De Groupe international des importateurs de gaz naturel liquéfié (hierna: GIIGNL) maakte al eerder een raamovereenkomst ten behoeve van haar leden; bestaande uit gasimporteurs. Deze raamovereenkomst is geënt op de import van gas en zal later in dit artikel kort aan de orde komen. Deze GIIGNL raamovereenkomst beperkte zich echter niet tot Europa alleen, maar diende als wereldwijde standaard.
Met de uitgave van de LNG overeenkomst begeeft EFET zich op een nieuw terrein, te weten het niet-gereguleerde vervoer van een commodity, door niet-gereguleerde vervoerders. Met andere woorden het gebruik van zeeschepen voor het vervoer van fysiek gas. EFET heeft de keuze gemaakt deze LNG MA als een ‘franco’ overeenkomst in te richten, met een verwijzing naar de International Commercial Terms (Incoterms) uigegeven door de International Chamber of Commerce, hetgeen betekent dat koper in beginsel geen bemoeienis heeft met het vervoer van het gas en de hiermee samenhangende verplichtingen, maar deze verantwoordelijkheid bij de verkoper blijft. Het tegenovergestelde van een franco levering, is de ‘af fabriek’ levering waarbij het juist de koper is die alle transport met betrekking tot de koopwaar voor zijn rekening neemt. De aandacht zal in deze bijdrage uitgaan de manier waarop aan deze ‘franco’ overeenkomst vorm gegeven is. In deze LNG MA is er voor gekozen de leveringsmodaliteit Delevery Ex Ship, zoals omschreven in de Icoterms als uitgangspunt te nemen voor de levering van het gas. Over wat hiervan de implicaties zijn, volgt verderop in de tekst meer. Naar mijn mening is deze modaliteit, gezien haar verwijzing naar de Incoterms, in deze overeenkomst niet juist geïmplementeerd. Om voorgaande mening in het juiste kader te zetten, zal ik allereerst ingaan op de
status van de Incoterms en hun plaats in de wet- en regelgeving.
Hierop volgt een analyse van de titel-, risico- en eigendomsovergang
binnen de LNG MA waardoor de discrepantie
met de gekozen Incoterm duidelijk wordt. Zoals zal
blijken koppelt de LNG MA op enig moment de risico-overgang
los van de titelovergang, hetgeen een conflict oplevert
tussen de tekst van de Incoterm en de contractuele bepalingen
van de LNG MA. De achtergrond hiervan is gelegen in
verschillende verplichtingen vanuit het Internationaal Verdrag
van 1996 inzake aansprakelijkheid en vergoeding voor
schade in samenhang met het vervoer over zee van gevaarlijke
en schadelijke stoffen (HNS-verdrag). Dit verdrag zal
daarom tevens aan de orde komen. Tenslotte volgt het antwoord
op de vraag of de Incoterm DES, gezien de voorgaande
analyse wel de meest aangewezen Incoterm is, of dat er
wellicht door de International Chamber of Commerce (ICC)
een beter alternatief geboden wordt.
U heeft op dit moment geen toegang tot de volledige inhoud van dit product. U kunt alleen de inleiding en hoofdstukindeling lezen.
Wanneer u volledige toegang wenst tot alle informatie kunt u zich abonneren of inloggen als abonnee.
