Solvency II: een globale verkenning
mr. W.G. de Haan en mr. J.T. Kool*
Per 1 januari 2016 treedt eindelijk de Solvency II-richtlijn (hierna aangeduid als de Richtlijn) in werking.1 Met de inwerkingtreding van de Richtlijn, die al in 2009 is aangenomen, worden de prudentiële vereisten voor verzekeraars en herverzekeraars in Europa ingrijpend gewijzigd. 2 De Richtlijn vervangt een groot aantal Europese richtlijnen, die gezamenlijk als ‘Solvency I’ worden aangeduid.3 Het doel van de Richtlijn is onder meer het realiseren van een betere werking van de interne verzekeringsmarkt en
Artikel kopen € 79,00 excl. BTW
In plaats van abonneren kunt u dit artikel ook afzonderlijk kopen.
een betere bescherming van de polishouders. 4 Dit wordt onder andere bereikt door de solvabiliteitseisen te koppelen aan de daadwerkelijke risico's voor verzekeraars. Ook legt de Richtlijn sterk de nadruk op verbeteringen in risicomanagement en interne controles. Naast de Richtlijn zijn in het kader van Solvency II op Europees niveau nadere regels vastgesteld. Deze regelgeving is onder te verdelen in verschillende levels. Het eerste level bestaat uit de Richtlijn zelf. Het tweede level bestaat uit de Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/35 (Uitvoeringsverordening) van de Europese Commissie (Commissie). Tussen het tweede level en het derde level (‘level 2,5’) bevinden zich de technische uitvoerings- en reguleringsnormen die door de European Insurance and Occupational Pensions Authority (EIOPA) worden voorgesteld en door de Commissie worden vastgesteld. Het derde level bestaat uit richtsnoeren van EIOPA. Richtlijnen werken niet rechtstreeks en dienen te worden omgezet in nationaal recht. In Nederland is de Richtlijn na meerdere wijzigingen, onder meer als gevolg van de Omnibus II-richtlijn,5 uiteindelijk geïmplementeerd in de Wet op het financieel toezicht (Wft) en lagere regelgeving, zoals het Besluit prudentiële regels Wft (Bpr Wft).6 De Richtlijn introduceert op veel punten maximumharmonisatie, hetgeen betekent dat er geen ruimte bestaat voor lidstaten om striktere regelgeving op te nemen in de nationale wet- en regelgeving. Het betreft in het bijzonder de regels met betrekking tot de bedrijfsuitoefening, de waardering van activa en verplichtingen, de technische voorzieningen en solvabiliteitseisen alsmede het groepstoezicht. Dit is een belangrijke wijziging ten opzichte van de situatie onder Solvency I, waarbij de regimes in de verschillende lidstaten grote verschillen kennen. Door de enorme omvang van de regelgeving en de verscheidenheid aan documenten waarin alle normen op Europees en nationaal niveau zijn vastgelegd, is de Solvency II-regelgeving zelfs naar ‘Wft-maatstaven’ bijzonder complex en onoverzichtelijk. De overgang legt dan ook veel beslag op verzekeraars en brengt aanzienlijke kosten met zich mee. De Commissie heeft aangegeven dat de eenmalige kosten voor de verzekeringsindustrie in verband met de implementatie van de Richtlijn zo’n drie tot vier miljard euro bedragen.7 Gezien de hoeveelheid regelgeving is het onmogelijk om in een overzichtsartikel als het onderhavige een compleet beeld te schetsen van alle wijzigingen. In deze bijdrage zullen daarom enkele belangrijke aspecten van de Richtlijn en de daarop gebaseerde regelgeving op hoofdlijnen uiteen worden gezet. Daarbij wordt ten behoeve van de overzichtelijkheid slechts uitgegaan van de bepalingen van de Richtlijn, tenzij anders aangegeven. Allereerst wordt ingegaan op de reikwijdte van de Solvency II-regelgeving. Vervolgens wordt ingegaan op de inhoud van de Richtlijn, die grotendeels kan worden onderverdeeld in drie pijlers. Daarna wordt kort aandacht besteed aan groepstoezicht en ten slotte aan de inwerkingtreding van de Richtlijn en de overgangsbepalingen
U heeft op dit moment geen toegang tot de volledige inhoud van dit product. U kunt alleen de inleiding en hoofdstukindeling lezen.
Wanneer u volledige toegang wenst tot alle informatie kunt u zich abonneren of inloggen als abonnee.
